ابعاد هفت‌گانه فعالیت امام عسکری (ع)

امام عسکری (ع)، با وجود همه این فشارها، کنترل‌ها و مراقبت‌های بی وقفه حکومت عباسی، یک سلسله فعالیت‌های سیاسی، اجتماعی و علمی در جهت حفظ اسلام و مبارزه با افکار ضد اسلامی انجام می‏‌داد که می‏‌توان آنها را بدین گونه خلاصه کرد:

۱- کوشش‌های علمی در دفاع از آیین اسلام و رد اشکال‌ها و شبهات مخالفان و نیز تبیین اندیشه صحیح اسلامی.

۲- ایجاد شبکه ارتباطی با شیعیان مناطق مختلف از طریق نمایندگان و اعزام پیک‌ها و ارسال پیام‌ها.

۳- فعالیت‌های سری سیاسی برغم تمامی کنترل‌ها و مراقبت‌های حکومت عباسی.

۴- حمایت و پشتیبانی مالی از شیعیان، به ویژه یاران خاص خود.

۵- تقویت و توجیه سیاسی رجال و عناصر مهم شیعه در برابر مشکلات.

۶- استفاده گسترده از آگاهی غیبی برای جلب منکران امامت و دلگرمی شیعیان.

۷- آماده سازی شیعیان برای دوران غیبت فرزند خود امام دوازدهم

پاسخی به شبهات پایان صفر

 آیا مژده‌ی پایان صفر به حضرت رسول اکرم(ص) و دق‌الباب مساجد؛ دلیل روائی دارد؟


یکی از خرافات و شایعاتی که در پایان ماه صفر در برخی نقاط کشورمان رونق گرفته، «مژده‌ی پایان صفر به حضرت رسول اکرم(ص)» و«دق‌الباب کردن 7 مسجد» و «روشن کردن شمع پشت در 7 مسجد» بعد از نماز مغرب آخرین شب صفر و قبل از اولین اذان صبح ماه ربیع‌الاول است.که عده ای ناآگاه این عبارت روائی «فَمَنْ بَشَّرَنِی بِخُرُوجِ آذَارَ فَلَهُ الْجَنَّة» را مستمسک عمل خرافی خود گرفته اند درحالی که اگر این روایت صحیح هم باشد لکن معنا و دلالت آن مطلب دیگری را افاده میکند.

هدف از روایت، تضمین یا بشارت بر بهشت در مقابل خبر خروج از ماه نیست، بلکه این گفت‌وگو نشانه‌ای برای معرفی شخصیت صحابی ارجمند رسول‌خدا(ص)، ابوذر غفاری است.

شهادت یا رحلت حضرت رسول صلی الله علیه و آله!؟

بررسی اسناد

یکی از مظلومیتهای حضرت رسول این است که معمولا به کیفیت شهادت ایشان توجه نمیشود. و معمولا میگویند رحلت حضرت رسول !!! قصد داریم در رابطه با کیفیت شهادت و قاتلین آن حضرت اشاره کنیم. 

کتابهای سیره و حدیث شهادت رسول خدا بوسیله سم را تایید کرده اند و آن را با احادیث متواتر ذکر کرده اند از جمله: 

ابن سعد میگوید در روایتی آمده است: پیامبر ص مسموم درگذشت و شصت و سه ساله بود. این قول ابن عبده است.

چهره واقعی انسان

«أَمْ حَسِبَ الذِينَ فِي قُلوبِهِم مَّرَضٌ أَن لن يُخْرِجَ اللهُ أَضْغَانَهُمْ(۲۹)ولو نَشَاء لأَرَيْنَاكَهُمْ فَلعَرَفْتَهُم بِسِيمَاهُمْ

ولتَعْرِفَنَّهُمْ فِي لحْنِ القَول واللهُ يَعْلمُ أَعْمَالكُمْ(۳۰)»

[آيا كسانی كه در دل­هايشان مرضی هست پنداشتند كه خدا هرگز كينه آنان را آشكار نخواهد كرد؟
* و اگر بخواهيم، قطعا آنان را به تو( معرّفی) می‏ نمايم. در نتيجه ايشان را به سيمای (حقيقی)شان می‏شناسی و از آهنگ سخن به (حال) آنان پی خواهی برد و خداست كه كارهای شما را می‏داند](۱)

روایت شده است كه زمانی كه رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم در غدیر خم امیرالمؤمنین علیه السلام را به ولایت منصوب كرد، گروهی گفتند:او را چه شده است كه دست پسر عمویش را بالا می‌برد؟ در این هنگام خداوند آیه زیر را نازل كرد: «أَمْ حَسِبَ الذِینَ فِی قُلوبِهِم مَّرَضٌ أَن لن یُخْرِجَ اللهُ أَضْغَانَهُمْ».«۲»