*جز چهاردهم*
*آیه ۳۶ سوره حجر*
*بسم الله الرحمن الرحیم*
_قالَ رَبِّ فَأَنْظِرْني إِلى يَوْمِ يُبْعَثُونَ_
گفت: «پروردگارا! مرا تا روز رستاخيز مهلت ده [و زنده بگذار]».
*روایت ذیل آیه*
✨الصّادق (علیه السلام)- عَن وَهْبِ‌بْنِ‌جُمَیْعٍ عَنْ أَبِی‌عَبْدِ اللَّهِ (علیه السلام) قَالَ: سَأَلْتُهُ عَنْ إِبْلِیسَ وَ قَوْلِهِ
رَبِّ فَأَنْظِرْنِی إِلی یَوْمِ یُبْعَثُونَ قالَ فَإِنَّکَ مِنَ الْمُنْظَرِینَ إِلی یَوْمِ الْوَقْتِ الْمَعْلُومِ أَیُّ یَوْمٍ هُوَ قَالَ یَا وَهْبُ أَ
تَحْسَبُ أَنَّهُ یَوْمُ یَبْعَثُ اللَّهُ النَّاسَ لَا وَ لَکِنَّ اللَّهَ عَزَّوَجَلَّ أَنْظَرَهُ إِلَی یَوْمِ یَبْعَثُ اللَّهُ قَائِمَنَا (عجل الله تعالی
فرجه الشریف) فَیَأْخُذُ بِنَاصِیَتِهِ فَیَضْرِبُ عُنُقَهُ فَذَلِکَ الْیَوْمُ هُوَ الْوَقْتُ الْمَعْلُومُ.
امام صادق (علیه السلام)- از وهب‌بن‌جُمیع نقل شده که گفت: *«از امام صادق (علیه السلام) درباره‌ی
ابلیس و این سخنش رَبِّ فَأَنْظِرْنِی إِلی یَوْمِ یُبْعَثُونَ قالَ فَإِنَّکَ مِنَ المُنْظَرِینَ إِلی یَوْمِ الْوَقْتِ المَعْلُوم
پرسیدم که آن روز کدام روز است»؟ حضرت فرمود: «ای وهب! می‌پنداری آن روز روزی است که
خداوند مردم را [برای برپایی قیامت] برمی‌انگیزد؟ نه! بلکه خداوند عزّوجلّ او را تا روزی که قائم
(عجل الله تعالی فرجه الشریف) ما را [برای قیام‌کردن] برانگیزد، مهلت داده است و حضرت قائم (عجل
الله تعالی فرجه الشریف) موی جلو سرش را گرفته و گردنش را بزند؛ آن‌روز، الْوَقْتُ الْمَعْلُومُ».*
[بحارالأنوار، ج۶۰، ص۲۲۱]